Her dem için için, Hani efkârdan dem vuran Ve yalnýzlýðýn o sessiz ritminde Usul usul yas tutan…
Deðer mi deðmez mi, bilemem Yine de asla vazgeçemem. Soluk bir bakýþ, Biraz hüzünlü, Yerleþmiþken gözlerine, Ya sicim sicim yaþlar boþalýrken Tutsaklýðýnýn esaretinde.
Deðiþen ne idi ya da kim Beni yolumdan eden, Olmuyor iþte Söz geçmiyor o gizemli derde. Bilirim; bir öylesin bir böyle Ne vardý ki el attýn, Nadastaki gönle.
Bir rivayet idi Tek bildiðim, Baþ gelince Hepten gizlediðim. Yalan yanlýþ Kulaktan dolma; Bilemedim; suç sendeymiþ oysa.
Ne inkârý mümkün Ne de gizli saklý, Elbet bu derdin bir çaresi olmalý. Ne varsa payýma düþen Olsun, razýyým yaþamaya ezelden.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gülüm Çamlısoy Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.