Evler var uzakta , Iþýklarý pýr pýr. Görüyorum. Ben otobüste bir yolcu, Hýzlýca geçiyorum. Köyler kasabalar evler var uzakta, Iþýklarý sýcacýk, Bizden bir þeyler var, Her evde bir çocuk, Ufacýk.
Köyler var uzakta, Yakýtlarý tezekten, Dumanlarý tezekten, Çocuklar tezek yapar výcýk, Elleri tezek kokar, Minnacýk.
Yol boyunca sýra sýra tarlalar, Pirinçler yemyeþil baþak vermiþtir. Sularýn içinde köylü amcalar, Soframýzda bu emekten bir tad var. Ben otobüste bir yolcu, Hýzlýca geçiyorum. Burasý neresiydi levhadan seçiyorum. Osmancýk.
Otobüsümüz durdu, Ýçeri doldu çocuk. Kiminde simit vardý, kimi mendil satardý. Hastalýklý yüzüyle ümitsizce bakardý. Ne troid bilir çocuk ne ilaç, boy uzamaz, Öyle kalýr, Kýsacýk.
Selahattin Cansýz
Sosyal Medyada Paylaşın:
selahattincansız Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.