VAZGEÇMELİYİZ KORKMAKTAN
Düþ mü sanýrsýn özgürlüðü ey abdal
Açýk bir þemsiyenin rüzgarýna dolanan
Manzarada keskin olur hep uzaklar
Keser sancýlar gelmiþin geçmiþini
Bizdik
Bizdik özgürlüðün düþü yaradýlýþtan
Metrekaresiz uykulardaki gözlerimiz
Titrerler ezber bir ritmin derin kuytusunda
Hatýrsýz kalýr unutulan
Yüreðimiz düþmez ki aynalarýmýza
Dýþýmýz yoðrulur dilsizliðinde
Yüreðimizdir aslýnda en çýðýrtkan
Dýþlanýyoruz ellerimizin sýnýrlarýndan
Önce kendimize ve diðerlerine
Ellerimiz ki
Emektarlýðýndan ötürü ömrümüze yaban
Bir uzanýyor
Bir kapanýyoruz boðumlarýnda
Sýnýrlar
Ruhumuzdaki kýrmýzýya mezar
Emir en yukarýdan
Sosyalleþmiþ aklýmýzýn iþgüzarlýðýndan
Yine de
Uzanýyoruz bir güvercinin masumiyetine
Sýðýnýyoruz çocukluðuna utanmadan
Kuþlar
Ah ne çoklar
Dolanýp öykülerimize saçlarýmýzýn en kalabalýðýndan
Hayatlar yazýyorlar düþ defterlerine
Ýstifliyorlar boþlukta gezen sözlerimizi
Bulutlara sinmiþ ahlar
Vaatler
Piþmanlýklar
Kuþlarda azalýyor her dokunduðu hayattan
Vazgeçmeliyiz
Vazgeçmeliyiz korkmaktan
Kuþlar
Yoksa kuþlar yok olacaklar
Kýrýlýr o vakit kanatlarý göklerin
Kim sever ki yüzde yorulmamýþ kanat izlerini
Önümüze düþer gölge
Ve yýkanýr gecenin renksizliði
Güneþ doðar
Havalanýr bir parça umut
Sýrf bu yüzden her günün ufkuna
Denizleri boyuyor sular
Ve bulaþýyoruz davetsiziz huzurunda
Ayrýmý yok mavinin
Olmadý olmaz
Katýyor hepimizi sevdalý tadýna
Aþk oluyoruz
Aþýk oluyoruz altýnda
Kurduðumuz pamuktan salýncaklarýn dinginliðinden
Bir yükseliyor
Bir alçalýyor gözlerimizin manzarasý
Kayboluyor mavi her salýnýmla biraz daha
Vazgeçmeliyiz
Vazgeçmeliyiz korkmaktan
Az kaldý mavisini karartacak semalar
Kim izler ki grinin gece büyüten sülietini
Direnir her martta bahar
Taþýnýr yüreðimiz zemherinin uykusundan
Patlar tomurcuk
Papatya güler güler baþak
Çocuklar
Koþarak çocuklar geçer düþün arasýndan
Oysa
Bölünürken topraðýný da böler bombalar
Susar ayak sesleri
Çýðlýk çýðýktýr açlarý gözleyen akbabalar
Her vakit kahpe oldu düstursuz borsalar
Mantar gibi bitiyor dini kör simsarlar
Vazgeçmeliyiz
Vazgeçmeliyiz korkmaktan
Çocuklar
Ölüyor çocuklar her korkaklýðýmýzýn ardýndan
Kim büyür ki
Çocukluðu olmadan
Oturuyorum düþün en özgür yanýna
Ellerimi tutuyor ala bir rüzgâr
Mutlu bir yaðmur düþüyor yapraðý doðurtmak için topraða
Kucaklayýp getiriyor kuþlarýmý bahar
Gözlerim mavi oluyor
Bulut beyaz
Çocuklar söyleþiyor
Çocuklar bir sabah denizinin kýyýsýnda
Korkma diyorlar konuþmaktan
Korkma ayaða kalkmaktan
Bir nergiz kývrýlýyor aklýma
Bir baþaðý daha gülümsetiyor
Hey gidi kocamýþ toprak ana
Ve ben
Dikiliyorum tüm kalabalýðýmla ufkun alnýnda
Özgürüm
Özgür uçurtmalar
Düþler saçýlýyor saçlarýma deðen kuþlardan
Anlýyor aklým birden
Özgürlüðün düþü benim aslýnda
Çoðalýyor biz sesleri yanýbaþýmda
Nakarat bu þiirde en sonra
Hadi türkü olalým hayata
Hadi artýk yaþa....
Saadet YILDIRIM
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.