aþkýn fanusuna hapsettim bizar dilimi. ne yaþadýysam “yas”ladým hafýzama! susturdum beni konuþalým dedikçe. siyah beyaz bir tablo oldu sonunda susmak… makas deðiþikliðine giriþince bakýþlarým, dalgalanan biri oldum Ýstanbul’da…
inanmadým bir silkiniþte geçen hiçbir aþka; unutulmaktan çok unutmaktý belki de korkum. herkes ilk göz süzüþ, ilk bakýþ diyordu da; en güzel bakýþým oldu hep son bakýþým. ilk bakýþýmý sordum Ýstanbul’da…
hey gidi cancaðazým, vefalý esmer kalbim! anýlarýmýn beþiðinde sallayýp büyüttüðüm, bir yaný þark köþeli hazana vurgun dostum. bu kaçýncý sevdadýr demir alýr candan. eski halimizi aradým Ýstanbul’da…
hidayet dal/Can Sokaðý Lambalarý
Sosyal Medyada Paylaşın:
hidayet dal Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.