Sonundayým ocaðýn. Þubat, Balýkçý edasýyla savururken oltasýný mevsim denizine, Soðuklar þahit oluyordu ocaðýn ölümüne. Oysa daha dün þuracýktaydý esen yelleri, Tenimdeydi. Ve bir o kadar sen kadar ürkek esintili, Sen kadar maðrur, Gözlerin kadar siyah tonlu günleri.
A benim gözleri nar aðacýný andýran gidenim, A benim varlýðýma haram kýlýnan hayýrsýzým. O þehrin ýþýklarý nice güzel sanarsýn gülüm, Sanma. Kýskanma evliliðine þahit o þehir, Tebessümünü söker mi çehresinden? Topraðýna gömmez mi huzrun baki fidanýný? Düþlerimi o þehirden sürgün etmelisin. Bir bohça hazýrla, içinde nice düþlerimin varlýðý. Gülüþünü de isterim. Gözlerinden sök yaþýný, Yanaklarýný ýslatan her bir damla bohçamda olsun isterim. En üstte gülüþünü koy, Göz yaðmurlarýnýn altýnda ezilmesin. Ya da Ya da boþver bohçayý. Saçlarýný baðýþla bana. Saçlarýný "senden" bana sürgün et. Gittiðim onca diyarda saçlarýn bana kalsýn. Çivilerim kokusunu burnuma mýh gibi. Caným acýrsa ses etmem. Yemin ederim "sen" dilemez kalbim bir daha , Sendelemez.
Yokluðunun paslý çivisini batýrdýn sen yüreðime. Ben artýk "sensizlik" kadar paslý’yým. Roman sayfalarý arasýnda unuttuðun bir gül yapraðýným. Unutuldum akl-ý selim gidiþinde. Ey adýný geleceðime taþýdýðým sevdiðim; Geçmiþin hangi zulmet odasýnda bana iþkence ediyorsun? Neden sevdam seni bu kadar acýttý da, Geçmiþin karanlýðýna gömdün ? Oysa ki , Ben senin geçmiþinde kuru bir gül olarak kalsam da, Adýnýn aðýrlýðýný doðmamýþ kýzýmýn omuzlarýna yükledim, Meyem’e. And olsun ki, Kýzýmýn ayet gözleri, Senin hafýz yüreðini anýmsatacak. And olsun ! Sosyal Medyada Paylaşın:
D162 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.