KIŞ KOKUSU ŞUBAT....
Kar kokusu…
Zulasýnda mevsim taþýyan resimler üþürken düþer ayaz
Kar beyaz bir Ankara’ya katre katre düþer matem...
Yakýlan kentlerde kül olur dizeler
Ýçinde i mgesel sözler yanarsa yansýn
Kan akarken dýþarýdaki ýrmak
Su
Su
Su
Kurudu dudaklarým öpüþmelerindeki seraplarda… der bir dere…
Ýki seviþmenin terli iklimini taþýyan nevresim
Titrek bir soðuk, camlarda buðun
Nefesin cennet, dýþarýdaki kuþlara
Kaldýrýmlar kalksa ayaklara onlar da girecek çýkmaz (günahkar) sokaklara….
Ýki yýldýz bir gökyüzü
Matem tutan yosunlu deniz dalgalanýrsa dalgalansýn gözlerim (iz) de
Biz düþersek düþ/elim en yüksek uçurumlardan o dalgaya….
Ha desen esecek kýrýk yelken
Küreksiz yürek iþçiliðine kalacak iki adým
Kurak baþkentin tam ortasýnda bir kýþ güncesinde sen geleceksin
Belki de…
Yokluðun esaret ve forsa kürekçiler yürüyecek
On ikisinde vurulurken þu þubatlar…
Ben kar gibi vurularak düþeceðim eteklerine
Koynumda sana söylenmemiþ deli fiþek kelimeler
Zulamda harap virane mektuplar
Önce karlar üþüyecek kirpiðimde sarkarken bakýþlarýn
Ardýndan apansýz sen düþeceksin
Yürüdüðümüz o eski yerlerde lapa lapa hatýralar
Parkamda kokunlu gölgeler
Sakýn kimse kapamasýn üstümden kayan yýldýzlarýn IÞIK larýný…
Karanlýðý yorgan yapsam da kendime
Sen yine de gel ateþböcekleriye bir olup aðustos yanlarýma…
ÞUBAT ORTASI ÜÞÜMEDEN HATIRAN… GEL/SEN YENÝDEN…SÝLÝNMEDEN KOKUN YASTIÐIMDAN… BÝR ÝHTÝMAL KOKAN ÞÝÝRLERDE….SU GETÝRSÝN RÜYAN KURUYAN DUDAKLARIMA…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.