Teþbihte hata olmaz, derler ya! Hani caným, misal bu ya!
Terazinin kefesini oynaklaþtýrýrken, kiralýk vicdanlar; nedense devamlý, adalet bu muydu? diye þöyle bir sarsýlýp, her nasýlsa bir þekilde hep geç kalsan iki nefes arasý yaþamaya...
Ýnce hesaplarýn, kayýp ve kalýn kitabýndan en sorulmadýk sorularýn, çoðunca bulamayacaðýn cevaplarýný ararken, hep erken alýnsa elinden kaðýtlarýn bu tuhaf sýnavda...
Son zil çalýpta çýkýp giderken, gitmelerin vazgeçilmez aksesuarý ceketin bile seni tanýmasa...
Kendine yabancý gurbetken dünya, yüzüne bakmayan aynalarýn aksi, mahcup gülümseyiþler gibi ruhunda kaybolsa...
Ne yapardýn için acýdýðýnda? diye soracaðým geliyor bazen... Fakat, ama, lakin, vazgeçiyorum. Olamaz böyle bir soru, olmaz ki; SEN, akýlalmaz bir kaderin mahkumu deðil, kaderin, akýllara sýðmaz Hakimisin. Öyle deðil mi ALLAH’’IM?
Sosyal Medyada Paylaşın:
ali peltek Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.