Umurumda da deðil zaten. Baþka hikayelerde fýguran olman, Baþka tenlerde buharlaþman, Umrumda bile deðil..
Bak ben burdayým, Tam burda ! Kýpýrdamadý bile kirpiklerim, Senin yokluðunda.. Gözlerimi bile kýrpamadým, Öylece baka kaldým ardýndan..
Sadece biraz deðiþtim sanýrým, Ýzlediðim duzgusal bir filmde, Aðlayamýyorum eskisi gibi mesela.. Kýmsesiz bir çocuðun hüznünde sýzlamýyorum, Yormuyor artýk uzun uzun yürüyüþler, Karnýmda acýkmýyor, Susamýyorum bile.. Kahveye hayýr diyemiyorum bir tek.. Oda biri sorarsa, yoksa aklýma bile gelmiyor.. Kimyam deðiþti sanýrým..
Hýrçýnlaþtýmda sanki, biraz fazla.. Çok çabuk sinirleniyor. Sonra neden sinirlendiðimi bile hatýrlamýyorum. Yaþlý, huysuz, nalet, çekilmez bir kadýn oldum.
Kapatýp gözlerimi hatýrlamaya çalýþýyorum. Hoop! Diye gülümsemen gelip dikiliyor karþýma.. Tam onunla hasret giderirken.. Surat asmalarýn çýka geliyor yine, Vakitsiz ve gereksiz halde. Daðýtýyorum hemen o sahneyi, Replikler uçuþuyor kaçýþýyor perde arkalarýna. Sahne boþalýyor.. Dahada zorluyorum hafýzamý, Ýþte o an !
Ayný þehirde, birbirini tanýmayan, Birbirinden habersiz iki kiþi. Ýzmir uçaðýnda sadece 68 kiþi, Hostesin sayýmý tam. Ne bir eksik, ne bir fazla. Hiç kalkmasýn istedim yanýmdan, O boþ koltuða hiç gitmesin istedim.. Al sana bir itiraf daha ... Ýlk gülümseyiþinle baþladý , Bendeki hep yanýnda kalma isteði.. kalkýp karþý koltuða oturdu, Basýný yasladý... Hiç gözümü ayýramadým, hiç... Heyecanla bekledim kaçamak bakýþlar atmasýný. Her defasýnda buluþtu gözbebeklerimiz. ’’Kaleminiz varmý ? ’’ sorusu.. Bu kadarmý sevindirir bir kadýný.. Kýsa süren o konuþmada, Binlerce kez aþýk oldum. Her gülümseyiþi, onu bana taþýdý.. Biraz daha biraz daha.. Ve iþte koca yedi yýl.
Kýzýmýz olsaydý, altý yaþýndamý olurdu ? Birde oðlumuz olurdu belki hemen ardýndan. Ayný ona benzeseydi hatta. Özellikle gülümseyiþi.. Belki, bu kadar çabuk çýkýp gidemezdi bu evden. Ya da.. Belkide þu an babalarýnýn mazeretlerini, Anlatmak zorunda kalýrdým çocuklara. Ki ben bile anlayamamýþken gidiþini.. Bahanelerini çözememiþken.
Sanýrým kýzýyorum biraz. Sana deðil...Kendime ! Bu terkedilmiþ kadýn ruhu, Neden hala ilk günki gibi ýsyanda.. Kýrgýnlýklarým neden hala þehvetli.. Neden ? Baþka bir bakýþta seni aramaktansa, Derinliklerine sinip, baþka bir aþka yelken açmýyor bu yürek Neden ? Hala þizofren aþýk sarsýntýlarý yaþýyorum ? Bu halleri sevdiðimi sanýyorsun deðilmi ? Yontulmamýþ hüzünlerimin. Birgün güzel bir heykel halýne geleceðini, Kimliksiz þikayetlerimin, Birgün, kalýn bir dosya ile celp halinde kapýna gelecegini. Ve hakkým olan iç huzurumu , söke söke alacaðýmý biliyorum.
Ve birgün gelecek...
Yine aðlayacaðým, Duygusal bir fýlm izlerken.. Sevgilimin dizinde.. Kimsesiz çocuklarda ararken, Çocuksuz kalma cezamýn umudunu. Ýçim sýzlayacak yine o minik kimsesiz ruhlara... Kim bilir ? Belki birgün ikizlerim olacak ... Biri kýz...Biri oðlan. Kýsýrlýðýma inat !
O vakte kadar... Gel otur yanýma, Daha anlatacak çok þeyim var....
Sosyal Medyada Paylaşın:
Tılsımlı Şiirler Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.