Şarap Lekesi...

Elini hafifçe kaldýrdý, gözleri parmaðýnda ki yüzüðe takýldý.
O tüm kadýnlarýn hayallerini süsleyen,
Paris’te özel yapýlmýþ muhteþem elmas yüzüðe.
Çýkartýp diðer kýymetli mücevherlerin içine býrakýverdi.
Geliþigüzel bir parfüm aldý. Sýktý önce sol bileðine, sonra boynuna..
Bir sizi hissetti boynunda, umursamadý.
Kuru temizlemeden gelen kýyafetleri aþtý dolalaba tek tek.
Yüzlerce kýyafetin içinde en sevdiði,
paletlerle süslenmiþ turkuaz renkli o elbise yine gözüne takýldý.
Hiç bir þey çýkartamamýþtý o koca þarap lekesini.
Dolabýn en arkasýnda ama gözden çýkarýlamayan o elbiseyi aldý ve üzerine tuttu.
Kendine en çok bu lekeli elbiseyi neden yakýþtýrdýðýný düþündü..
Gülümseyiþini yakaladý aynada, gülümsemek te çok yakýþýyordu..

Yatak örtüsünün düz olmadýðýný fark edince,
ki simetri hastalýðý çocukluktan kalmaydý,
hemen düzeltmek için uzandý örtüye..
Sonra ani bir vazgeçiþle, atýverdi kendini yataðýn üzerine,
önce bir damla sizi süzüldü usulca,
biliyordu devamýndaki hýçkýrýk nöbetlerini..
Pencereden süzülen güneþ tam da gözlerine vuruyordu..
Ve kendinden yýllardýr bucak bucak sakladýðý, unutmaya çalýþýp yok saydýðý o sahneler..
inadýna güneþin ýþýklarý içersinde gözlerinin önüne seriliyordu iþte.
Kapattý gözlerini, nafile ..


Henüz 13 yasýndaydý,
tek katlý gecekondularýnýn önünde duran o lux arabadan,
tüm asaleti ile inen o muhmesem kadýn,
hayran kalmýþtý saçýnýn topuzundaki tokaya bile,
babacan bir adam indi ardýndan, gülen gözleri güven verici, kadýndan daha yaþlý olan adam.. Annesi saçýný okþuyordu, babasý adam ve kadýnla konuþurken,
Bir yandan saçýný öpüp okþuyor,
bir yandan da " Yavrum bak seni okutacaklar,
çok güzel elbiselerin olacak,kocaman bir evde yaþayacaksýn,
biz sana iyi bir gelecek veremeyiz,
seni evlatlarý gibi koruyacak ve sevecekler..
" Ýnanmýþtý annesine, Pekii annesi nasýl inanmýþtý bunlara?
Yoksa o da mý bu oyunun içindeydi?
Yoksa, onun için mi son kez sarýlýrken, hýçkýrýklar içinde " Affet beni yavrum" diye fýsýldadý kulaðýna..

Bu muhteþem malikaneye ilk geliþi.
Bahçe kapýsýndan içeri girerken daha, çocukluðunu, heveslerini,
hayallerini, umutlarýný býraký vermiþti iþte oracýkta.

Ýlkokul yýllarý çok çabuk ve baþarýlý geçmiþti, hatta sýnýfýn birincisiydi..
Orta okul bittiðinde, Mükemmele yakýn diplomasýný koþa koþa Hanýmýna getirdi,
Neredeyse bütün evin temizlik yükü, o minicik omuzlarýndayken bile
ders çalýþmaya vakit ayýrabiliyordu.
" Aferin" demiþti ya Hanýmý, yetmiþti iþte..
Anlamýþtý artýk okul hayatýnýn
bittiðini, bir hizmetçi, bir besleme için çöktü bile !!

Hanýmý evde yokken, ilk kez anlamýþtý evin büyük beyinin babacan olmadýðýný,
oysa bir baba þevkatý sanýyordu daha önceki sevmelerini,
tehditlere boyun eðmeye zaten çoktan alýþmýþtý..
Ama kabul etmeliydi, evin küçük beyi daha zalimdi bu konuda,
daha çok acýtýyordu canýný..

Arabanýn sesini duyunca birden irkildi,
hemen kalktý ve düzeltti yataðý.
Kovasýný ve toz bezini aldý tam çýkarken odadan, dönüp bir baktý..
Boðazýna baðladýðý yemenisini düzeltti, gizledi acýsýný.
Aynaya bir daha baktý
Ne boynundaki izler, ne de yataktaki gözyaþlarý görünüyordu..
Duvarlarda ki çiðliklari ise hala çocukça...

Sosyal Medyada Paylaşın: