(....)

ruhuma iþliyor rüzgar
ve ben yarým býraktýðýn
yerdeyim yaðmur damlalrýnýn
gölgesinde pineklerken gözyaþým
ben sana uyanmýþým...
avuçlarým acýmasýz;
mülteci ve iþte gökkuþaðý...

ruhuma iþliyor rüzgar
aklýmda hislerim sevdalarým
sen yoksan da ben varým
ve en büyük inkarým bile
küllerimden doðuyor,
toprakta yaðmur var
havada rüzgar...

Ya sonra?
bir ezan okunuyor
herhangi bir iklimin
yeþile bezenmiþ
bir camisindeyim
gözlerim þafak vaktinde
Avuçlarým terliyor
sanki ellerini tutmuþum...
özlediðim bir ses duyuyorum
tanrým ellerimi açsam sana
ve bütün hayallerim
avuçlarýma düþse
sen yine beni sevsen

rüzgar ruhuma iþliyor
bu hangi uçurumun kenarý
bilmiyorum
bir yeþil tümsekteyim
þýrýl þýrýl bir dere
bilmeden gidiyor
benim gibi
bizim gibi bir yerlere....

Rüzgar ruhuma iþliyor ve ben geçmiþimi býraktýðým yerdeyim...

Birden ortaya çýkan
yarýmyamalak þairler,
gölge oyuncularý
ve sokak yosmalari..
Harflerin günahý yok
Ama yazanlar;
yazamayanlar karþýsýnda
hep günahkardýr adam..
Hep taþlanacak adamdýrlar
Çünkü;
onlarýn söylemeye korktuðu þeyleri
suratlarýna vururlar..
Yazanlar diyorum yazanlar
Yanlýþ anlaþýlmasýn
Sadece seni sana anlatanlar
Kendilerini alkýþlatmanýn peþinde olmayanlar..

aðliyabilirmiyim?
--baþýný göðsüme koy o zaman
sonsuzluðun devamý olmaz ki...

Rüzgar ruhuma iþliyor
ve ben
cevapsýz sorularýn bittiði yerdeyim..
Birden ortaya çýkan þimþek
ve bizim þiirsel ayinlerimiz..
Ne güzel olurdu deðil mi?
Rakýya enjekte ettiðimiz hayallerimiz....

neyse boþ ver gidelim.
gidelim ve býrakalým herþeyi
ardýmýzda kalemi býrakalým
ardýmýzdan kocaman þeyler býrakalým
baksana zaten ezanda býraktý bizi
hayýr hayýr uzaklaþ
tutma elimi içim sýkýldý
gözlerini açabilirsin
ama ben kulaklarýmý týkýyorum
tüm seslere
ne mi yapmak istiyorsun benim için?
benim için bir þey mi yapmak istiyorsun?
evet çare belli
kulaklarýmý kapa ve sonra sen aç
bu kez müjdeler duyucam

’yaþamayý ben dilemedim, ama ölmek icin yanlýþ zaman’ der bir þair.

kim olduðunu unuttum
unuttum dizelerin gerisi
çünkü bütün þairleri unutturdun....

ellerin soðuk ..

cami avlusunda
ezan dýþýmýzda içimizde barikatlar
kafayi yemiþ olmalýyým
ne camisi ne avlusu..
ben yaþýyorum ve yaþayacaðým.
hem öyle
yarým kalmaz hiçbir þey
þarkýlarda yalan zaten
ben hiçbir þeyi yarým býrakmadým
ya rest çektim ya
iþte ben
ben hiçbir zaman minnet etmedim kendime

Alnýna yazý yazýlacak yer kalmadýðýndan gidiyor insan bu dünyadan...
Kader....

Misra Mumcu
Sosyal Medyada Paylaşın: