Genç Kızın Hıçkırıkları 5

Bu sabah çok erken kalktým,günün aðarmasýyla açýldý gözlerim.
Ýnsan sesleri geliyor sokaktan,çok isterdim gelen seslerin insan gürültüsü deðil de,kuþ cývýltýsý olmasýný…
Ama tabii ki bunlar hayal.
Burasý dünya,burada kavga var,gürültü var,ekmek parasý için gece gündüz çalýþmak var.
Her þeye raðmen yeni umutlarla uyanýyoruz her güne,ve yine her gece ayný hayallerle dalýyoruz uyku alemine.
Bazen düþünüyorum da o kadar dert varken insanlarýn baþýnda,onlarýn yanýnda benim çektiðimde dert mi diyorum.
Bir çocuk düþünüyorum küçücük elleri olan.
Açlýktan aðlayan…
Ve evladýný doyuramadýðý için kendini paralayan bir anne.
Sonra yaþlý bir teyze geliyor gözlerimin önüne,büyütüp beslediði evlatlarý tarafýndan istenmeyen,deðersiz bir eþya gibi sokaða atýlmýþ bir anne…
Ve o gözlerimizi kýsýp yargýlayarak baktýðýmýz sokak çocuklarýný düþünüyorum,köþe baþýnda gördüðümüz dilendirilen çocuklarý.
Düþünüyorum da düþünecek ne kadar çok þey var þu hayatta…
Yok benimkisi dert deðil sanýrým.
Sadece birazcýk aþk acýsý bu.
Unutulur.
Unutmam gerek.
Nasýl unuttuysam çocukluðumu,nasýl unuttuysam o masum gülüþlerimi,seni de unutacaðým.
Oyuncaklarýmý,küçükken paylaþamadýðým þekerlemelerimi nasýl unuttuysam,seni de öyle unutacaðým.
Sadece biraz zaman.
Yüreðimin kabuk baðlamasý için birazcýk zaman…


SÝNEM KARATAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın: