Yakýþýyor gözlerimiz gri yüzlü hüzünlere Yaðmur bu kez Bu kez içimizde Gök boþalýyor içimizle birlikte Mayýs vardý halbuki En çok eylülü sevdik nedense
Usul usul karýþýyor damlalar birbirine Kulaklarýmýzda ezgiler eskitiyoruz Son kez Hiç karýþmýyoruz birbirimize
Gözlerimizin karþýlaþtýðý yerden Onca gürültünün içinde Ayrý düþüyoruz hüznün göðsüne Halbuki bir çýðlýðý büyütmekti ilk düþümüz Selamsýz kaldý su baþýnda Yine bir iðde Bir harmanýz kendi tarihimize Yazýlýp çiziliyoruz her seferinde yine ayný hikayeyle Kanýt oluyoruz aþk ölümlerine
Ardýnda kalan yýkým Peki aþk niye Toprak diriliyor oysa her çürüttüðünde
Ýki çocuk Ýki yol Ýki umut Ýri kocaman parçalar düþüyor yokluðun sinesine
Saadet YILDIRIM Sosyal Medyada Paylaşın:
paydasız Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.