Çetindir güz rüzgarlarý eser deli,deli.
Renga renk bahar-yazlarýn yokdur artýk.
Kuruyan yeþil yapraklar sararýp düþerken,
Dört bir yanýný sarar melankoli.
Hasretin girdabýn da bulursun kendini.
Yaðan yaðmurla baþlar hüznün sesi.
Kirpiklerin den düþer damlalar.
Buðulu camdan bakarken dýþarýya,
Gördüðün ýssýz izbe sokaklar,
Sahipsiz kedilerdir sokaðýn efendisi.
Hazan; mevsimlerden sonbahar.
Bir gariplik çöker içine,
Yüreðine dokunmak istersin birilerinin.
Ayrýlýk busesidir hanene yazýlan,
Tutmak isterken sýcak bir eli.
Yoldaþ ararsýn kendine yarenleþmek için.
Bulamazsýn görmek istediðin can dediklerini.
Güz rüzgarlarýn da uzaðýna düþmüþündür,
Karabulutlar örter örselenmiþ yüreðini.
Yalnýzlýk sarar bütün benliðini.
___DeNiZ-55,(Nuray Çakmak)_Kasým-2013__
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.