Bir’aþk’cýk zaman ver bana, Ýlk günkü gibi karasevdalar diz gözlerinle ömrüme, Sözlerin yine bal, saçlarýn dalga dalga olsun býrak, Bana her zamanki sen’le gel, Yollar yansýn geliþine, ben yanayým.
Bebekler kadar saf iken tebessümün, Bir yudum sevecenlik daha dolsun gülüþüne, Aþkým özlesin senliðini.
Sen ki benim olamadýðým kadar var, Benim ölemediðim kadar cansýn bana.
Sözlerime kifayet ol, Gözlerime cinayet olduðun kadar. Ah yar, Ýçimde bir ’sen’ var ki sorma, Seni de yakar, beni de yakar!
Emre GÜLBÜZ onüçaðustosikibinonbir
Sosyal Medyada Paylaşın:
Münzevii Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.