Oda

Ben yetim,ben öksüz
Kaldým bir baþýma boþ odada
Soðuk ve sessiz bir oda
Köþede oturdum tek baþýma

Üþüyorum bu karanlýk odada
Kimsem yok hayatta
Karanlýktan korkan ben
Yalnýz kaldým acýmasýz dünyada

Sessizlik ve sessizlik
Saat 12’yi vurdu
Gözlerim mahmur ve yorgun
Ne olacak benim sonum

Gözlerim kapanýyor,kaným donuyor
Gökyüzündeki yýldýzlar kayýyor
Aileme kavuþacam ümidiyle
Uykuya daldým herþeyimle.



Neslihan Dinç



Sosyal Medyada Paylaşın: