Aklýmý baþýmdan alýp gidensin.
Zamansýz çöktümse; sebebi sensin..
Apansýz fikrime dalýp yedensin.
Her þeye taktýmsa; sebebi sensin!
Bilmezdim kimseye tafra, kibir ne?
Bakmazdým yukardan asla birine..
Kýrmazdým bir gönül, yakmazdým sine…
Sana hor baktýmsa; sebebi sensin!
Küsmezdim kimseye, her dem barýþýk.
Geçtiðim yollarda yoktu karýþýk.
Dönüþüm umutsuz, sönmüþse ýþýk;
Gemiler yaktýmsa; sebebi sensin!
Gayesiz yaþanmaz derdim her zaman..
Gayemi kaybettim; oldum bî aman..
Sonumu bilirim; yaman mý yaman..
Hayattan býktýmsa; sebebi sensin!
Çaðlayýp akarken deli dolu ben
Býktýrdýn her þeyden enikonu sen
Mecramý kaybettim seni izlerken
Tersine aktýmsa sebebi sensin!
Ben küfrü bilmezdim, þükür eriydim..
Munis tabiatlý, sakin biriydim..
Zikir ile yaþar, Hakk’ta diriydim…
Çividen çýktýmsa; sebebi sensin!
Döndüm gonca gülden kuru yapraða
Yüzüm dönük gayri kara topraða
Ab-ý hayat diye dönen çýkrýða
Katranlar döktümse sebebi sensin..
Geceler dumanlý, günler bulanýk…
Belirsiz umutlar, kahra dolanýk…
Neþ’eden uzakta, hüzne ulanýk
Boynumu büktümse sebebi sensin.
(muhacir bozkurt)
Mustafa KÜTÜKCÜ
22.01.2014 – DENÝZLÝ.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.