Bir Hadis-i Kutsî:
“Ben, yerlere ve göklere sýðmadým; ancak mü’min kulumun kalbine sýðdým."
yani; onun ile bilindim.
KIR-KIRMA!
Kýr ha kýr…
Dalý kýr,
Kolu kýr,
Camý kýr.
Kýrdýðýn tarafa, bir de boynunu kýr; bak!
Dala bak!
Kola bak!
Cama bak!
Baktýðýn yerde kalan izi gör!
Dal kýrýldý: çýktý, aktý öz suyu; damla damla..
Kol kýrýldý: belki kaldý yen içinde; belki yük oldu boyna..
Cam kýrýldý: daðýldý, saçýldý yerlere; çýplak ayaklarý bekler, dilmek için þerha þerha…
Kýrýlanlar maddeyse, telafisi mümkündür belki; aynisi olmasa da…
Ya maddeler ötesini kýrdýnsa…
Kalp kýrdýnsa…
Kalp..
Ýþte onun telâfisi yok..
Ýþte onu çýplak gözle göremezsin..
Ýþte ondan akan kan dýþa vurmaz…
Ýçten içe kanar..
Ýçten içe yanar…
Ýçten içe volkan olur, kaynar..
Kýrma!
Sakýn kýrma!
Dal kýrma!
Kol kýrma!
Cam kýrma!
Daha da ilersi; Hakk’tan gayriye bel kýrma!
Hakk ve hakikatin yuvasý; “kalp” kýrma!
Kalp, “Âyine-i Samed”dir; bilesin!
Mümin kullar çeker sabýr çilesin.
Zahmetinden zerre ya da kilesin
Rahmet bilir; kýrmaz gönül köþkünü..
Onda taþýr, onda yaþar aþkýný..
muhacir bozkurt
Mustafa KÜTÜKCÜ
02.02.2014 – DENÝZLÝ.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.