Þöyle, bir düþünüyorum da, Hep bataklýk yerlerde dolaþmýþým. Birinden kaçayým derken, öbüründe bulmuþum kendimi. Ne zor günler geçirmiþim meðer ben, Bataklýklardan kendimi kurtarabilmek için. Hep,,,,, Batýp, batýp çýkmýþým.
Kader demiþim, deðiþir demiþim. Uðraþýp durmuþum. Ne deðiþmiþ, ne de deðiþtirebilmiþim de kaderimi. Hep çiðnenmiþ ezilmiþim. Denizlerde kulaç atayým derken deryalarda bulmuþum kendimi ben. Ve ölmüþ, ölmüþ dirilmiþim.
Þimdi iþim bitmiþ bir kenara atýlmýþým. Yaðý alýnmýþ posa gibi, Bir kenara itilip býrakýlmýþým. Þimdi ben, Karanlýk zamanlarýn, güneþi görmeyen gölgesiyim. Yaþasam ne hoþ, yasamasam ne hoþ, Ben, Aðzýndan laf alýnmaz, bir ölü olmuþum.
Ey kaderin cilvesi, Bula, bula beni mi buldun, dalga geçecek. Bana, Hayatýmý zehir ettin, dünyamý haram ettin. Benimle hep dalga geçtin. Senin yüzünden þimdi ben dert bulmuþum.
04 Þubat 2014 Salý Ahmet Yüksel Þanlý er Antalya
Sosyal Medyada Paylaşın:
a.yüksel şanlıer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.