Vaveyla
Karanlýðýn vaveylasý sessiz olur
Kalbim gibi, gönlüm gibi
Hele dalgalar soðuk, toprak donmuþsa
Hasret bir baþka büker boynumu
Ha bir de sokak köpekleri vardýr
Ürkek gözlerle bakýp
Usulca yaklaþýp merhamet bekleyen
Gözyaþlarýþla yoðrulurken ben
Ben bir þehri kundaklarým gözlerimle
Kimler hangi bulutta gezer
Hangi ýrmaðý okþayýp
Hangi denizi coþturur o an
Aslýnda çok da önemli deðil düþünmek
Bir anne, bir baba, bir hane
Ne de olsa bütün gönüller virane
Masallarý tükenmiþse annelerin
Dünyanýn suçu
Mesala yoksa bir Þehrazat
Yoksa Keloðlan’ýn maharetleri
Kafdaðý, Anka Kuþu yahut gözleri tepesinde devler
Bu denli susamýþsa masum bir hikayeye çocuklar
Bu denli unutmuþsa saman dumanýný evler
Þimdi sana bir miras býrakacaðým oðul
Deniz kenarýnda, yemyeþil ormanlar içinde
Temiz sularý akan tepelerden
Güneþ bol bir miras
Otur en temiz hasretin koltuðuna
Nasýl yazdýmsa seni ben umutla
Sen de beni yaz
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.