Saklambaç Gibi Biraz...

’’Eskilerden kalma,ama asla eskimeyen bir yarasýn içimde’’

Yar olmaktan çok ’yara’ oldun bana...

Senin karanlýklarýnýn yanýnda utandý bütün siyahlar
Utandý yalnýzlýðým
Senin kalabalýklara sardýðýn yalnýzlýklardan

Bizim þarkýmýz diye dinlettiðin her þarký
Aðýt þimdi dilimde
Ve sesinin ninni geldiði kulaklarým,
saðýr artýk yüreðimden gelen her sese

Oyundu sanki,
Evcilik gibi biraz;daha çok saklambaç gibi
Ben aþkta hep ebelenen taraftým
Sende ise aþk yoktu,bu yüzden korkularý,yalnýzlýklarý saklardýn
Bense bulur alýrdým üzerime
Ve acýlar sana göre tam otururdu yüreðime,
yakýþýrdý...

Sýðýndýðým limandý yüreðin
demir atmaya korktuðum,

Destandýn benim için,
dillendirmeye çekindiðim

Yoldaþýmdýn,yol arkadaþým
Asla birlikte yürüyemediðim

Aynadaki suretimdin
Acýsýndan sýyrýlamadýðým

’di’ li geçmiþ zamanlarda andýðýmsýn artýk
ama asla geçmiþte kalmayan

Güneþtin benim için,asla günümü adýnlatmayan
Zamandýn,zamansýzlýðým ayný anda

Eskilerden kalan ama asla eskimeyen bir yaraydýn
Benim için yar,yüreðim için ise yalnýzca acýydýn...





Sosyal Medyada Paylaşın: