İÇİMDEKİ YANGI

ÝÇÝMDE KÝ YANGI
Ben içimdeki yangýya âþýk oldum.
Bazen deli poyraz gibi savurur sahile,
Þimal rüzgârý gibi vurur yere.
Meltem rüzgârý gibi olsa bile,
Onun heybeti öldürür beni!
Ne zaman kor ateþler düþse baðrýma,
Alevler sinemi çöle çevirir.
Yüreðim yaðmurlar yaðdýrýr her gün.
Senin yaktýðýn ateþ üstüne.
Dokunmayýn gönül baðýma,
Açmayan güllerim solmasýn derim!
Her güneþ batýmýnda içimde hicran,
Umutsuz yolculuðuma þahidim olsan,
Yüreðim inlemez gülerdir belki!
Hani ýraklar girse de aramýza,
Yüreðimiz birleþecekti.
Þimdi bak çok uzaklardan,
Bakan ben oldum!
Ellerinle söndürdün yüreðimdeki yangýyý,
Bir daha sevmez korkarým bu yürek,
Sana benzeyen bir baþkasýný.
Nerden karþýlaþtým seninle,
Yüreðimdeki sevgi tohumlarýný,
Çevirdin nefrete.
Aþka sevdaya inanmaz artýk,
Yaþarken mezara soktun kalbimi.
Ruhum göçebe çok uzaklarda,
Yürek dargýn, gözler kýrgýn,
Ruhumdan ayrý bir yerde!
Bedenimi yapboz ettin elinle.
Þimdi nasýl birleþtiririm sen söyle?
Bir baþka bahara kaldý, umudum hayallerim.
Usulet Coþkuner Güner




Sosyal Medyada Paylaşın: