Bizi yalana alýþtýrýyor bu hayat! Yan yana gelmelere düþüyor, Duygularýmýza ve düþlerimize düþüyor, Düþüncelerimize en çok, Yalanýn gerçek gölgesi, seviþmelerimize düþüyor!
Bizi yalana alýþtýran hayat, Ýnsan olmayý biriktiriyor! Sevincin ve hüznün içindeki rol, Ta maðara duvarlarýndaki sanat!
Onun için kýrýtkan ve oyuncu, Masal-kürenin kendine dönüþleri; Anlayamadýðýmýz için hayatý ve insaný Yalan, anlat anlat bitmiyor!
Madem çaðýrdý bizi Tanrý, Kimse kimseyi kýnamamalý. Hayattaki yalana herkes, Kendi yalanýný katmalý!
Çünkü, bu maskeli baloyu biz düzenlemedik! Sosyal Medyada Paylaşın:
Abdurrahman Günay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.