Senide gömerim karanlýk sayfalarýma, Bir gerçekte olsan, ya da imkansýz bir düþ, Alýp ta götüremem zorla yarýnlarýma, Arada bir bakarým resmine yaparým bir süzüþ.
Karanlýklar içinde kaybedersen yolunu, Bil ki bir ses, bir tebessüm yeter aydýnlýða, Unuttursanda bana saðýmý, solumu, Ýnan ki yerin hazýr hala yaralý sol yanýmda.
Ben satranç tahtan da þah deðil piyondum, Sende haklýsýn þah varken piyona bakýlmaz, Sanýrým senin için gelip, geçici bir oyundum, Gönül penceren açýksa hiç bir özre bakýlmaz.
Zafer Özcan-(26.01.2014)
Sosyal Medyada Paylaşın:
BELALIM532 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.