Ýlk defa sevdiðimde bakirdi duygularým, Bir daha hiç kimseyi sevemem diyordum, Öyle bir zamanda çýkýverdin ki karþýma, Bakirliðimi bitirdin artýk zevk alýyordum.
Yaþadýklarýndan, yaþamla iliþkini kesmiþsin, Havadaki kasveti bile vücuduna emiyorsun, Ben seni doya, doya yaþamak istedikçe, Küskün çocuk misali bana sýrtýný dönüyorsun.
Yalnýzlýðý sevmek kalbe kilit vurmak deðildir, Sevmek ve sevilmek yaþam aþkýný dillendirir, Her þeye boþ verip yaþamý ve aþký unutmak, Ýnsana sadece mutsuzluk ve umutsuzluk verir.
Zafer Özcan-(25.01.2014)
Sosyal Medyada Paylaşın:
BELALIM532 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.