Efendilik olsun diye gecenin yýldýzlý göðüne,
sustum.
Yiðitlenmedim yalnýzlýðýmýn taþ kesilen kibrine.
Özrü yoktu gözsüz aðlayan kalbimin,
sabrý sevilmeyen öfkemin!
Varým diyebildiðim dilimi anladým ve sözü eyittim.
Sanki muteber bir yarýný umut eder gibi,
aslý gibidir kabilinden kalbimi döker gibi
birçok dostumun þahlýðýna inandým,
iman ettim.
Þimdi sefasýný sürmek adýna kendimden vazgeçebilir,
hiçbirþey istemeyebilirim!
Yaþanan herþey zahmetli ve külfetli.
O zahmetten ve külfetten bir bereket çýkar umuduyla sarýlýp küreklere asýlýp duruyoruz akýntýya karþý!
Bir yerden sonra bizzat zahmet ve külfetin kendisi oluyoruz.
Denî dünya öyle bir teslim alýyor ki nefes alýp vermenin bile gerçekliðinden þüphe eder oluyoruz.
Zamanýn kabuklarýný soyup altýndan çýkan gerçeðin yüzüne bakamýyoruz sonra.
Anlayýnca anlaþýlýr olmuyoruz ama!
Acý olansa bu!
Nesilsiz bir nükteyim þimdi varlýðýn ortasýnda.
Sesim soluðum suç unsuru içeriyor.
Kitabi deðil yalnýzlýðýn kibri biliyorum.
Bilmekle yetinmeyip muhatapsýz bir aþký tercih ediyorum.
Kaným kutsal sayýlacak hangi müslüman dökerse.
Ve akýtýldýðý topraklarý yeþertip güzelleyecek.
Bu hakka sahip müslümaný arýyorum.
Allahlý kelimelerle zaferini muþtulayýp tarihe geçecek.
Bense kendimden kurtulup hayatýn bilinmeyeni olacaðým
"Ýþi olmayan ve iþe yaramayan giremez"
diye yazýp kalbimin mahyasýna yeniden yüreklenesim var.
Hüznümün fezalarýna savrulup iyiliðin kutup baþlarýna tutunarak birilerini gerçekten sevesim var.
Bu gün bu gece de geçsin bitsin demiyorum.
Bu anýn hesabýna yaþayýp"Allah herþeye yeter"diyesim var.
Güller solmuþ,
bülbüller susmuþ olsa da.
Ey hayat;seni yaþayýp
her zahmýna,
her kahrýna raðmen
yeniden þiirlerini yazasým var
Gitmiþ ve ölmüþsen
Toza topraða dönüp döndürülmüþsen
Bir ülfetin bir himmetin kalmamýþsa hayata katacaðýn
Sevmenin,
olmanýn,
acý duymanýn hiçbir sebebi sesin deðildir!
Þair;
sair olaný deðil,
zayi olaný deðil
Kavi ve kat’i olaný sustuðunda
Vazgeçilendir ancak
Ey sebebin sesi olan
Öldünse sus,
öldünse sevme,
öldünse unut
Ama nefesin varsa
Varlýðýna armaðan et þiiri!
Ben,beni arýyorum.
Sende,
onda,
bunda,
þunda her bir yerde ve vakitte arýyorum.
Ýyiliðin,kötülüðün,
sabrýn,þükrün ve inancýn içinde,dýþýnda,
dününde,yarýnýnda her anýmda arýyorum.
Sevgilerimde,sevgililerimde,
öfkelerimde,nefretlerimde,
gözyaþlarýmda,tebessümlerimde hatta her renkte seste bile arýyorum.
Ömrüm oldukça arayacaðým
ve bulduðum her"ben’i"kelime kelime cümle aleme sunacaðým!
Ben’i sevenlere,
okuyanlara duyurulur!
Cok kirliyim!
Karanlik ve karayým.
Gecenin bu vakti gibi!
Koyu ve korkutucu bir görmezliðin gözüyüm.
Arýnmalýyým.
Aklanmalý ve aðarmalýyým.
Seherin uyandýrýcý sesi olmalýyým.
Bu sýfýr noktasýndan baþlatýp tövbemi Allahlanmalýyým.
Allahýn ahlakýyla ahlaklanmalý,
umutlanýp çare olmalýyým.
Ölümle doðulup aydýnlanan bir vaktin sonrasý gibi olmalýyým.
Yiðit bir besmeleyi dillenip
göðün tavanýna kadar yaþamalýyým mesela!
Herbirseyi okuyor insan.
Topraðý,
suyu,
havayý,
karýncanýn duasýný,
denizlerin öfkesini,
her bir aný,
hatta yarýnlarý okuyabiliyor.
Bir kendini,
kalbini,
aklýný,
ahvalini okuyamýyor.
Bu yüzden de okuduðu herþeyi yanlis ve yanlý okuyor.
Ýnsan anneli okumadýðý hayatýn zavallýsý oluyor.
Annesini okuyamayan cümle alemi okusa hatta okutsa yaratanýn adýyla okumuþ,
hakký hukuku söylemiþ sayýlmýyor.
Anneli okumanýn okulunu okumalý ilkin!
Adam olmanýn baþka yolu yok!
Her saniyesi ölünen bir hayatý yaþýyor
ve her saniyemi yaratýp dirilten Allah’a þükürsüzlük ediyorum.
Rýzkýmýn hakkýný veremeyiþimin faturusaný O’na kesiyor,
verdiklerine kör ve saðýr oluþumu haklý buluyorum.
Bu nankörlüðü hep yapýyor,
adam olamýyorum.
Ya adam olan birisi vesile olup yardým etsin bana,hiza versin
ya da günah birikeceðim yarýnýn güneþi doðmasýn istiyorum!
Gecenin ortasýnda ýþýk olacak ses,
seni bekliyorum!
Hira’nýn adamýný anlamadan okunan hayat
ya bozuktur ya da yanlýþ.
Hira’nýn adamýna söyleneni söylemeyen
ya yalan söylüyordur ya da yanlýþ.
Hira’da baþlatýlan davaya katýlmayan
ya batýldýr ya da yanlýþ.
Hira’sýz hiza yoktur.
Hira’sýz akýl müflis,
Hira’sýz kalp müfsiddir!
Hira’sý olmayanýn kabesi de olmaz,
kýblesi de.
Hira bayraðýn rüzgarýný bulduðu makamdýr.
Hira güneþi doðuran ýþýktýr.
Hira Muhammedî aþktýr.
Hira’nýn adamý gibi olunmadan adam olunmaz!
Allahým,
ey Allah olaným,
kendisinden baþka Allah olmayaným.
Beni baðýþla.
Bu vaktin þahanlýðýn da duamý dertlerimin þahini kýl.
Göðün gönüllü yýldýzlarý gibi parlayýp yol gösteren öncüleri göster bize
ve o öncülerin refiký tut neslimizi de.
Þu an itibariyle nerde darda kalmýþ kardeþim,
nerde zulme uðrayan kulun varsa imdat et onlara.
Gecenin bu koyuluðunu arýndýrarak aminleriyle ýþýtanlarýda dininin harbi dili yap.
Ýnsan hayatýnýn hakimi,savcýsý,avukatý ve dahi muhkumu olabiliyorken bir tek yaþayaný olamýyor.
Gökteki yýldýzlar kadar çok ve çeþitli sevebiliyor,
gecenin koyu karanlýðýnca nefret edebiliyor.
Ama azaldýðýný çoðalmýyor,
çoðaldýðýný azalmýyor zannediyor,
kaybolup kaybolup yitiyor.
Yiyip içip semiriyor da bir teþekkür mesafesi kadar kendine yürümüyor.
Böyle böyle ölüyor,
böyle böyle ölüyor!
Ýçine ömrümü döktüðüm dünya denilen kadehin kulpudan tutup bir dikiþte içecek olan sevgili;
Bilmez misin benim hayallerim seni sarhoþ eder bulutlarýn tepesinde dolaþtýrýr.
Gerceklerim ruhunu çarmýha gerer de yaþamasaydým dedirtir!
Sen iyisimi þiirlerimin sebeplerini deðil ahengini ara ve onlarý tat.
Ýliþme benim sürahimde birikmekte olan hüzünlerime!
Ve sakýn içeyim deme önünde aktýðým kadehin içinde ki þaraptan.!
Ne kadar hizasýz varsa saf tutmuþ.
Ne elleri belli ne niyetleri.
Ýçleri puslu gözleri kanlý.
Köhne akýllarýyla yiðitleniyorlar ya.
Sanki ölümden korkup sakýnanýz.
Sanki herhangi bir iblise papuç býrakmýþta meydaný terketmiþiz.
Devrilip dengilmelerine ramak kalmýþken kendilerini kevgire çevirecek sözcükleriyle ne çok konuþmaktalar.
Kahhar ve Adil olanýn narýna varmak için ne çok acele ediyorlar!
Öledurun geliyoruz alayýnýza!
Ben eskiden hazýr kalpli bir adamdým.
Bir güzelliði bin bilinmezin içinden tanýr ve severdim.
Ne yokuþ tanýr ne bir hesaba takýlýrdým.
Yahþi kelimelerimi alýr varýr yanýna bir hamle de severdim.
Þimdi ne oldu bilmiyorum!
Ya bir güzellik yok sevmek için ya da ben eskinin güçlü adamý deðilim.
Herkes gibi delirip hayatýn içine hapsolunmuþum.
Yiyor içiyor ve geceleri uyuyorum.
Aklým hazirunun emrinde az az ölü-yorum!