Ýçimden atamadýðým bir boþluk, hep yok oluþ.. Koca bir karadelik, büyüyor içimde geçen her saniye, dahada acýtarak, Daha çok kanayarak! Aynalarda gördüðüm, ben deðilim.. Fotoðraflarda gülümseyen ben deðilim artýk.. Geceyi sýmsýký örtüyorum üzerime, aydýnlýðý sevmiyorum Bütün çirkinlikleri ortaya çýkarmasýndan nefret ediyorum gelen günün. Oysa, gece? Ýçim gibi, kalbim gibi kapkaranlýk. Güzel olan her þeyi gizleyebiliyor, Güzel olan hiç bir þeye yer yok benim için. Bu benim hayatým.. Manik depresif, þizofren kalýplarýyla yeni tanýþtýðým bir hayat bu. Þimdi ne olacak? Hayalinle mi yaþayacaðým?
Elif Aðaç
Sosyal Medyada Paylaşın:
Eağaç. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.