Kadýnim var benim, ona eriþip dokunamadýðým; Elini tutup baþýný omzuma koyamadýðým Ufuktaki batan güneþe umutlarýmýzý ektiðim Hayaller kurup ardýndan koþarak sana geldiðim Kadýným var benim...
Aþk/ý için engel tanýmaz ezip geçmek ister insan Ya elin kolun baðlýysa, gidemiyorsa insan kýrmak istemez arda kalan. Aþk tesadüfleri severmiþ, ben sendeki tesadüf aþk/ý ve seni sevdim Ah bu pýrangalar yokmu dedirtiyor hayat insana, aþýk olduðum Kadýným var benim...
Yüreðindeki sese kulak veripte bir adým attýrmaz haya bazan Sevdasý Aþk/ý için o engelleri bir türlü aþamayan Delicesine sevmek sevda/dýr bu bende/ki sana olan Kara toprak da olsa girdiðim bir tek sensin inan bende kalan... Kadýným var benim ölsemde unutamadýðým.... Zafer Öztürk...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yeniden Yeni Hayat Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.