Vazgeç gönlüm, yüreðim bu amansýz AÞK/ýndan sana faydasý olmayan yarýnlardan… Ne kaldý ki ona ait, geride býrakýlan yarým kalan, çok mutlu olduðun o SEVDA/dan Oyunmuþ oynadýðýmýz kendi yüreðinden duymadým inanamadým.. Ýnanmadým, inanmadým; Ben seni gülün SU/ya, Kardelen/in güneþ’e hasret kaldýðý gibi sevdim, Sabah çiði gibi, güneþi gördüðünde mutluluktan buhar olup ciðerime iþlediðimdin benim.. Hak verir oldum kendini kýyýya, kumsala vuran sahildeki azgýn dalgalara Çektiðim nefesimle, ciðerime iþleyen yosun kokusunu senin kokun sanmýþým meðer. Kýbleden esen seher yeli gibi bedenimi saran titreten, ellerimi tutan SEVDA/yý okþayandýn eyy AÞK Derin bir rüya/dan düþ/ten uyanmýþým, nasýl bir haremdir bu ben seni helalim yapmýþtým. Neden esmiyorsun, neden gürlemiyorsun göðsüme eyy AÞK eyy beni parçalayan Gökyüzü.. Vaz geç gönlüm, Vaz geç yüreðimin kýpýrtýsý, vaz geç deli deli atan Kalbim/in pýrýltýsý.. Vaz geçmek kolaymý sanýyorsun, eyy AÞK/ýn SEVDA/nýn güzel acýsý, sol kaburgamýn kýrýlýþý… Bitecek elbet bir gün çekilen bunca güzel acý. Vaz geçmek kolaymý senden, SEVDA/ýn dokunþu…
................................................................................Zafer ÖZTÜRK
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yeniden Yeni Hayat Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.