YÜREĞİNİN SOKAĞINDAN KOVMA BENİ
YÜREÐÝNÝN SOKAÐINDAN KOVMA BENÝ
Denemediðim yol kalmadý,
Kaç kere geçtim yüreðinin önünden.
Hiç duymadýn, hissetmedin varlýðýmý neden?
Yoksa þüphen mi var, aþkýmýn ateþinden?
Yüreðimin ateþi seni de yakar beni de.
Küllerden doðar yeniden…
Biliyorum imkânsýz aþklar çýkmaz sokaktýr.
Ben çýkmaz sokaðýn anahtarýyým.
Açarým kilitli her kapýyý fýrtýnanýn sessizliðinde.
Müsaade et, bir bakarsýn sende beni seversin.
Ýstersen gözlerime hiç bakma,
Dilinden dökülmesin bir çift tatlý söz.
Ellerin deðmesin ellerime,
Hatta ayrý odalarda uykuya dalalým.
Sabahlarý birbirimizi hiç görmeyelim.
Önemli deðil, sadece ayný havayý solumak yeter.
Ben güneþ olur ýsýtýrým uzaktan,
Rüzgâr olur okþarým saçlarýný.
Yaðmur olur öperim koklarým bahar kokan tenini.
Yeter ki yüreðinin sokaðýndan kovma beni,
Yaþayamam ölürüm!
Ýmkânsýz aþklar çetin ceviz olsa da,
Elbet bir gün kabuðu kýrýlacak.
Seven yüreðin aþký büyük olur,
Tanrým büyük elbet bir gün beni anlarsýn.
Vaz geçemem boþuna uðraþma,
Sen beni sevmesen de olur!
Usulet Güner
Sosyal Medyada Paylaşın:
Usulet Coşkuner Güner Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.