Toz duman ortalýk, Göz gözü görmüyor, Bir o kadar viraným, Hiç böyle olmamýþtým… Göz kýrpmakta yýldýzlar Ve açmýþ kollarýný Beni beklemekte, Bir o kadar soðuk, Ben ise sessizim ve Hiç olmadýðým kadar kayýtsýz.
Ýçimde kýpraþan beþeri korkularým, Virajý yok ki bu amansýz yollarýn Geçerken yanýndan O dipsiz kuyularýn: Düþtü düþeceðim, Yol yakýnken kaçmalýyým.
Sitemin biri bin para, Kaldým tam da Karanlýðýn ortasýnda, Fýsýltýlar çalýnýrken kulaðýma, Tüm ahvalim kayýplarda. Ne varsa sýnýr tanýmayan, Ben asla bunlarla baþa çýkamam.
Yanlýþlar götürdü Bildiðim tüm doðrularý, Oysa hayat bana böyle sunulmamýþtý. Çaresiz, ýssýz Ve bir o kadar korkak. Tüm ruhlar kaldý çýrýlçýplak; Hani nerede dingin günlerim, Bilinmezliðe bir kez daha yenildim.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gülüm Çamlısoy Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.