Ben Hüzne Beden Oldum

Senden önce, seni bulmak için yazardým,
Seni buldum, senin için yazar oldum.
Senden önce, seni ararken vardým,
Sen geldin, seninle yaþar oldum sevgili.

Gelmezdim sen yokken asla dile,
Kaydý ayaðým düþtüm bu bedbaht denize,
Aþk-ý endam eðledim yenik düþtüm nefse,
Ben senin için nazar oldum sevgili.

Sen yokken yalnýzca ben vardým,
Seni buldum sadece sen kaldýn,
Sen yokken asla konuþamazdým,
Sesinle bülbüle bahar oldum sevgili.

Ben bir rüya gördüm, mahkümdum sana,
Gözlerin gözlerime deyerken dar geldim cihana.
Ben bir düþ kurdum nefes oldun bu cana,
Býrak inanayým yalana, uyandýrma sevgili.

Yaðmur, topraða vurgun, toprak yaðmura,
Ellerin elime deydi, yenik düþtüm ruhuma,
Marur yüreðim dayanamaz böylesi vurguna,
Beni bu yaban elde, yanlýz býrakma sevgili.

Geliþinle döndü kýþým bahara,
Damlalarýn nefesimdir eyy sevgili tuana.
Yað, þu virane ruhuma damla damla,
Bu sevdadan naaþýmý, sen kaldýr sevgili.

Döndün bana arkaný, ben hasrete dil oldum.
Hasretim cana karýþtý, ben hüzne beden oldum.
Bir sana yandým sana vuruldum,
Gözlerin görmedi, son baharým oldun.

Beni hasrete gömdün, canýn saðolsun sevgili.
Kaybettim gayri, oldum kendime firari,
Ruhum þimdilerde, vicdanlý bir serseri,
Uðrunda yola serdim, bu tertemiz hayali,
Sana ýþýldayan gözlerimi, sen yaktýn sevgili.
Sana ýþýldayan bu gözleri, sen yaktýn sevgili!

Seçkin SEYMEN
Sosyal Medyada Paylaşın: