Sen benim en derinimden ahýmý çaldýn, Ahým senin olsun, ben yokum bende. Sen benim köþede duran sazýmý kýrdýn, Sözün senin olsun, ben yokum bedende.
Sen benim, ince yerimden türkümü aldýn, Vuslatýn batsýn, hecem kaldý sende. Sen benim, mavi ufkumdan çizgimi çaldýn, Adýn batsýn, martýlar kaldý serde.
Sen benim, yasemin kokan tarlamý yaktýn, Bil ki kanattýn, sevdam kaldý yerde. Sen benim kuytumda ki umudumu kýrdýn, Bil ki acýttýn, ahým kaldý sende.
Türkü kokan hayalim oldun çoðu zaman, En hakiki vuslat oldun her zaman, En ýssýzýmda ki mýsralara kahraman, Sen oldun yar, zamanýmý durduran.
Sen deðil miydin bir bir gözümden azalan, Deli yüreðimde, depremler yapan. Sen deðil miydin, çýlgýn yaðmurlar yaðdýran, Susmuþ topraklara, umut dolduran.
Sen benim ahýmsýn bir bir gözümden akan. Sen benim sýzýmsýn ey gönül yakan. Sen ahüzarýmsýn geceye yýldýz saçan, Sen ince sýzýmsýn kalpten damlayan.
Vuslatýn batsýn, beni böyle parçalayan, Ahým senindir, ey sevda sýzlatan. Gülüþün yansýn, kalbimi böyle kanatan, Ahým sende kalsýn, ey kalp durduran.
SEYMEN Sosyal Medyada Paylaşın:
Seçkin SEYMEN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.