Ýþte þair, son þiirini yazdý bu gece, Yok oluþumu kutluyor, iki damla göz yaþý döküyorum saatlerdir,sessizce. Sevdamý kalbime gömüyor, satýrlarýmý yakýyorum bir bir hece hece. Biliyorum tükenmeyecek, hiç bitmeyecek bu acý bilmece, Kalbim þimdi sustu ama, kan durmayacak hiçbir gece.
Ve þair, son satýrlarýný yazýyor bu gece, Köþesinde gitarý, elinde kalemi, kalbinde bitmez tükenmez sevdasý ile, Sonsuz karanlýða teslim oluyor bu gece. Ve biliyor ki ; hiç bitmeyecek onu sevmece.
Ýþte þair, kalemini kýrýyor bu gece, Ve göz yaþlarýna eþlik edercesine haykýrýyor bulutlar, Yüreðindeki fýrtýnalarý sahiplenircesine deli esiyor rüzgarlar. Ve bitmeden tükenmeden birbiri ardýna düþüyor aðaçlardan o sarý yapraklar...
Ýþte þair, son þiirini yazýyor bu gece, Son satýrlarýný döküyor sevdiðine, Karanlýða gidiyor gözleri kapalý ve düþüncesizce, Kendini yok eden bir dinamit misali infilak ediyor, Ve bir aþýk yok ediliyor, karanlýðýn içinde sessizce...
Seçkin SEYMEN
Iþýðýn olmadýðý bir yerde ýþýðýn olmadýðý bir yürekle, gözlerindeki ýþýltýya muhtaç, sensiz bir sonraki günüde zorla yaþayacak olan ben seni her zaman çok seviyor olacaðým. Nerede olursan ol daima sana yakýn olacaðým. Bazen beni görmeyeceksin, ama ben orada olacaðým, tam olarak baktýðýn yerde ...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Seçkin SEYMEN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.