Birebir

güvercin ölüleriyle dayandý kýþ
kar gözlerimde çýðlýklarla birikti
ellerim utanç içinde kirli
yalnýzlýðýma ikircikli evler yokuþlarda
kucak kucaða aðaçlarý kýskanýyorum
düþlerimde bitirdiðim gülüþünün yerine
soðuk vapurlar konuyor koynumdan içeri
bütün denizlerde üþüyorum...

mavisi eksik bir ülkede uykusuz
ölümün dansýna umarsýz koþtum ardýndan
saçlarým asfalt rengi bir yaðmurda yosunlu
çizgi filmler eskittim oracýkta
ayaklarýndý kýrmýzý
öykülendim
þarkýsý damla mýrýltýlý
okulsuz bir kasaba yalnýzlýðýyla
yandým
uyandým
dokunduðun herhangi bir anýn
varoþlusu yüreðim
yoksunluk nedir öðrendim...

kayalýklardan aþaðýya doðru
ayaklarým kumsala ermeden duracak þiirim
bu kýþ annemi daha çok üzeceðim
karþý pencerelerin sýrrýný çözemeden
çocukluk þarkýmda kalan
tek gizini açýlmayan gözlerimin
aklý ihtiyar kaldýrýmlarda
sýradan konuþma seslerine razý
sonu arafta bir karanlýkla
birebir...



kaðan iþçen...
Sosyal Medyada Paylaşın: