İnsan Ah İnsan
Bir sýrra kadem basmak gibiydi gözleri
Her hikayenin satýr arasý biraz
Sözlerine sinen eksiltilmiþ niyetler
Ve çocuk kokardý ömür
Üzgündü belki en çok
Daha da çoktu çoðalýrken özlemi
Burukluk ki
Boynunda sallanan
Okunaksýz muskasýydý düþlerinin
Ýnsan
Ah insan!
Neden kendine düþman,hep inkar
Ki yarý mýydý
Tesadüfi bir fotoðrafýn
Hayaletten solgunluðunda dolanan
Bitiyordu yine bir bahar
Erguvan dalýnda
Ve bir martý daha susacaktý
Tam olarak az sonra
Hesabý tutulmadý gidenin
Maviden karaya dönen denizlerin dalgasýnda
Korkardý hep kýþtan
Kaçardý gri soðuðundan
Ve sýðýnýrken bakýþýnýn yalnýzlýðýna
Aslýnda seyreliyordu zaman
Ki
Geçip de giden kýþ bile olsa
Beyazý kim sever baþýndaysa
Kim sever
Günlerin getirmediðini saymayý
Hep sil baþtan
Yalandan türetilmiþ tüm bu tanýnmazlýkta
Doðuma ve ölüme en aþinamýzdý hayat
Sakladýðýna ne kadarda bildikti oysa göz
Bu,
Bu hýrslarýmýzda küçülmüþ dünya
Ve ne çok uzak mutluluk
Yeter mi ki ölüm aklýmýza
Yarýmý kalmýþlýðý nasýl tamamlasak
Bir bahar olmalýsýn kendine
Bir katre umut
Hadi
Ver artýk gözlerime o büyük sýrrý
Ki yalaný olmayalým kendimizin
Tamamlasýn bizi yaþam
Yaþama tamamlansak
Saadet YILDIRIM
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.