Asi ve sert rüzgarlarýna karþý, Durduk ... Bir vuslatýn silik ve sönük izine, vurduk kendimizi. Hesapsýzca bu engebeli aþk yolunda... Çoðu kez savurdu. savurdu rüzgarlar bizi, Kuru bir yaprak gibi hazandan evvel, Çarparak, hüznün küf tutmuþ duvarlarýna... Ve yakarken avuçlarýmýzý, har’la düþerken göz yaþlarýmýz... Kuþ tüyü misali, Savrulduk... Yýkýldýk ama unutmadýk, utunamadýk... Cýlýz ve cansýz bir maket gibi, Hedeftik alaycý bakýþlarýna, dost bildiklerimizin... Kendi sevdalarýný yaþarken unutanlara, Anlaþýlmaz bir inattý hikayemiz... Oysa biz sevmiþtik sadece, Sevmiþtik... Ýnanmýþtýk... Ýnandýramadýk...
Kaygan bir zemindi aþk, Ayaklarýmýzýn bastýðý her yerde... Yinede... Yemyeþil umut topladýk, bu gri, Bu hüzünlü þehrin gecelerine... Çaresizliðe inat... Kimsesizliðe inat... Vurulup horlandýkça, Sevdik... Biz sadece sevdik...
Celal Þahbaz________yorgunkalem...
Sosyal Medyada Paylaşın:
yorgun-kalem Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.