AYRILIK...

Gün bitiminde,
Yol verdi karanlýk güneþe.
Sessizliðin izdüþümünde
Yalan oldu tüm sevdalar,
Kanadýkça kanadý yaralar,
Sürüklendi ayrýlýklar peþi sýra
Kattý önüne ne varsa,
Acýmadan, pervasýzca…

Yumdu gözünü aþk,
Umarsýzdý yine,
Derken âþýklar erdi nihayete.
Sorgulanmadý mecburiyet,
Ayrýlýklar yargýlanmadý;
Kaderdi hükmeden
Ýnsandý boyun eðen.
Ayrýlýklar dipsiz kuyuydu
Feryatlarýn acý acý yankýlandýðý…

Ayrýlýklar çýkmaz sokaktý
Gönüllerin buluþmadýðý,
Sebepsiz, zamansýz;
Hiç hesap sormadan
Ve kavuþma ümidi olmadan…
Sürdü ayrýlýklar
Ömür boyu,
Kaderdi nakarat,
Kederdi güfte,
Eþlik etti hüzün
Ta sonsuza kadar
Hep ayný þarký çaldý…

Sosyal Medyada Paylaşın: