İstanbul seni (11)

Damlasam
yaðsam diri,
Saðnak-Çise-Dolu
ýslatsam, boþaltsam Ýçimi
emsem Ýstanbul’u.

Sýzsam
Bulut arasý sinsi Güneþ,
bulasam Ýsli-Sisli
Gümüþ rengi-gri
Altýn Boynuz Haliç’i.

Yele,
Rüzgar esmeye,
Boðazýnda sarmaya göre,
bahtsýz Baþýma
Sevda.

Çeksem
Dost Semtlerinde
ayrýlýklarý sesiz
seninle-sensiz
Çile.

Üþüsem
Kýþýnda tiril,
Yazýnda terli,
Baharýnda Burcu Çiçek
ve
Sonbaharýnda titrek
Sokaklarýna yorgunluk dolu
soluk Yapraklar döþeyerek
düþünsem Ýstanbul’u.

Aðlamaksa
"- Al, bana dokunan,
Gözyaþlarým gülmeye buruk,
Aþýksam Umudu kýrýk,
sordum mu ben sana,
Emirgan’a!"

"- Beterini bul!"
da
deme bana
Ýstanbul.




Sosyal Medyada Paylaşın: