Ýþte, biz buradayýz; Dimdik ayakta!.. Bir yumruk olup sýkýlmýþýz; Sýmsýký tutuyoruz onu, Sol yanýmýzda! Siz istediðiniz kadar Salýn üstümüze, Gözü dönmüþ köpeklerinizi! Baþýmýza göçürsünler, Bize çok gördüðünüz evlerimizi; Çok uluslu þirketlerin uçaklarýyla, Tanklarýyla!..
O lokmalar, Boðazýnýza dizilmez mi, sanýrsýnýz? Bu ettikleriniz, Bir kenara yazýlmaz mý? Bu yiten canlarýn, Hesabý sorulmaz mý, sanýrsýnýz yoksa?
Bilir misiniz? Kaç el, kol, ayak yerinde yok! Kaç çocuk geleceði rehin; Yarý aç, yarý tok… Kaç yetim-öksüz, Eksik beslenmeden; Yaþasa bile erken ölecek! Bilir misiniz, Kaç kadýnýmýzýn iffeti deðiþ-tokuþ pazarýnda?
Ama söyledik; Ýþte biz buradayýz, Dimdik ayakta! Bir sýkýlý yumruk gibi duruyor; Öfkemiz, Kavgamýz, Yaþama direncimiz orada:
Sol yanýmýzda! Sosyal Medyada Paylaşın:
Abdurrahman Günay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.