Bir çýnara sýrtýmý dayayýp kapattým gözlerimi Alýþtýk katlanýyoruz bu yalnýzlýða Rüzgâr sesi yok Serçeler yuvasýný býrakýp gitmiþ Yýllara meydan okuyoruz umarsýzca Tam çýktýn derken yine takýldýn aklýmýn kýyýsýna.
Oysa bir birimize çok benziyorduk Koca çýnar gibiydi yüreklerimiz Dal budak sarmýþ doðayý kucaklamýþtý sevgimiz Fýrtýna ve karda eðilmedi filizlerimiz Saðlamdý toprak altýnda köklerimiz Yýkýlmazdýk… Yýkamazlardý bulutlara deðerdi baþýmýz Anlayamadým nasýlda çýkmýþsýn aklýmdan
Bir gün karþýlaþýrsak bakarsan dikkatlice yüzüme Tanýr mýyým seni? Aþina deðilim hatýrlayamam gözlerini Belki de unutmuþumdur Her gördüðümü sen zannedip gidemem peþinden Þimdilerde boþ vermiþlik var gönlümde Anlayamadým nasýlda çýkmýþsýn aklýmdan Nasýl da çýkmýþsýn anlamadým…
Büyük ve derin bir yara daha açýldý yüreðimde Her gün durmadan kanayan ve sýzlayan Seninle gençliðimin baharýný yaþadým Ömrümün sonbaharýný da Yarým kalmýþ þiirimin dizelerini yazarken Baharlar canlandý yüreðimde. Çok kýrgýn, üzgün ve kýzgýným acýmasýz hayata Yine mi ayrýlýk, yine mi hasret dedirtti bana Suçum! Sadece seni sevmekti Ama anlamadým nasýlda çýkmýþsýn aklýmdan
Mustafa KARAAHMETOÐLU 19.01.2014
Sosyal Medyada Paylaşın:
MUSTAFA KARAAHMETOĞLU Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.