a ð z ý m
gül kokuþlu bir fýrtýna
öncesi sessizlik
sizi gül kokacaðým
açarken dudaklarým güllerin bað(r)ýnda
dikenlerim canýma…
ben unuttum Berfo anneyi
tanýmýyorum Berkin Elvan’ý
ve duymadým hiç Erdal Eren’i
ben doðmadým bu hayata hiç
yaþamadý ve yazmadý hayat beni
üstümden upuzun trenler geçmedi
vapurlar acý acý çalmadý
sirenlerini hiç mesela kulaklarýmda
bilmedim çardak kuþlarýný
görmedim begonvilleri
ben hiç ölmedim
her sabahýn üçünde
içimden
kýrmýzý bir Cuma’rtesi geçmedi hiç mesela
annem ölmedi benim
þu anda bana b’akýyor
ben hiç leylak koklamadým
ölgün bir lila oluþum ondandýr
martýnýn aðzýnda simit
simitte susam olmadým
olmadým ben aranýzda aslýnda
hep varmýþým gibi yaptým
gibiydi yazdýðým þiirler de zaten
þairliðim aðlamadý
duvarlarýnýza bu yüzden
ben hiç Sarýkamýþ’ýn
buzlu sularýndan içmedim
geçmedim Ýstanbul’un
çetrefil yollarýndan
kendimi
gitmediðim bir þehirde kaybetmedim
ben hiç gökyüzüne yaðýp
ana avrat söver gibi
yeryüzünde bulut bulut gezmedim
birazdan gül açacaðým sizi
d i k e n l e r i m c a n ý m a…
21.01.2014
...