son bir kurþun....! onu da acýlarýma sakladým... biliyorum, bu günün telaþý hiç bitmeyecek...!
dünden kalan yorgunluklarýma seslendim kapýmý açtým yalnýzlýklarýma kokularýný silmedim öfkelerimin parmak izlerime dokundum son defa yokluðunun soðukluðunu unutarak...
uykulu gözlerimi silip, karabasanlarýma selam verdim bugün ilk defa gülüþlerimle yýkadým hayretle bakan yüzlerini akþamdan kalma sarhoþluðumu vurdum bilmezliðimle kulaðýmda kalan þarkýnýn nakaratýný salarak sokaklara yürüdüm yürüdüm yürüdüm... ruhum evet.. daðýnýktý en az þaçlarým kadar yalnýzlýðým evet... açtý en az karným kadar vaktim mi ? belki de yiyeceðim son simit kadar...!
zaman... bu aralar cimrilik yapýyor sana hep vakitler dar gecelerin örtüsü hep açýk, yarým üþütüyor beni hep hasretin kapýdaki gözlerim hep kan kýrmýzý biliyorum vakit geliyor yokluðunun tortusu artýk en dibime vuruyor
özlem... siyah ve beyazýn en gri hali düþmemek için rüzgara karþý duran bir yaprak bense üþümüþ bir kedi...! bekliyorum kapýndan almaný içeri
anlamanýn ötesine geçtim ben artýk varlýðýndaki yokluðunun tuzuna karýþýyorum an be an düþüncelerim yalýn çýrýlçýplak aklýmda kalan yalnýzca ela gözlerin onu da giderken gözlerime iliþtireceðim
keþke.. son bir demlik çay içebilseydim senle suskun anlatýmlarýný toplayabilseydim dudaklarýnýn arasýndan dokunmadan dokunabilseydim o kalbinin iz düþümünden hasretimi yerden yere vurabilseydim cigaramýn dumanýný býrakýrken þehrine ah be adam...! yine ne küfürler birikti sensizliðimin daðýnýklýðýndan
son veda mektubumu býrakýyorum özlediðim kokunun tam yanýna bu defa üstünü örtmüyorum çýðlýklarýmýn baðýra baðýra anlatsýnlar diye sana bir de gece siyahý þaçlarýmý býrakýyorum imzamýn altýna ister al ellerine kokuma dokun ister býrak yüreðine, kendi yüreðine dokun
istersen gel, yetiþ.... sensizliðimin son kurþununa dokun...! /NergizA/ Sosyal Medyada Paylaşın:
nergizA Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.