Söyle Ýstanbul söyle kaç dilde seviyorsun
Haydi söyle kendine kimleri aþýk ettin
Bende yeþeren aþký anlattým biliyorsun
Sen aþkýn kazanýydýn beni hep kaþýk ettin
Aþkýn deðdi kirpiðe kora döndü bakýþým
Acý ektim Marmara anla beni bir anlýk
Her solukta sanadýr bu yüzden hep kaçýþým
Kulaðýmý titretir sesinde ki her ýslýk
Sevdalý sokaklarýn aþýklarý meydanda
Seni yazar kalemim þahlandý mý mýsralar
Kelimeler tükenir güneþ battýðý an da
Zerrem sana ram olur, sabýr kapý aralar
Çamlýca’dan bakýnca her bir yerde özlemim
Yanar bedenim her gün can yanar nefes durur
Susmaz þiirlerime eþlik eder göz nem’im
Bir tarafa hazanýn eþsiz görkemi vurur
Baharýnda baþkadýr ýhlamur kokar her yer
Beni bende bitirir Beyoðlu geceleri
Semahýnýn koynunda gül kokar koklanan ter
Sultan Ahmet’e bir sor yazdýðým heceleri
Ey güneþin vurduðu yedi tepe Ýstanbul
Bilemezsin bende ki neydi bu ruhtan taþan
Seni senle yaþarým kayýptaysam ara bul
Aþkýnla vurulmuþum kalbime aldýn niþan
Rasim Yýlmaz
15 Ocak 2014
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.