Anladım Gece Gözlüm

Çok sevmek, aslýnda büyük hiçlerden ibaret miþ,
Yandýðýma þaitlik ederken, görmezden geliþinle anladým.
Baðlanmak, hayattaki en çaresiz duyguymuþ,
Aldýðým her nefeste, yüreðime hançer gibi saplanan yokluðunla anladým.

Ümit etmek, beklemek, kocaman yalanlar mýþ meðer,
Umutla bakan gözlerimi, yaþlara boðuþunla anladým.
Hayal etmek küçük çocuklar içinmiþ meðer,
Düþlerimi karanlýða mahküm ettiðinde anladým.

Iþýðýn nazarýnda çok sevenin hakký olmaz mýþ,
Uðrunda sönen her ýþýkla, kendimi kaybettiðimde anladým.
Güneþ, güneþ yalnýzca senden ibaretmiþ,
Tam karþýmda dururken, yüreðim buz kestiðinde anladým.

Aþk diye birþey olmaz mýþ, sevda dediðin en büyük yalanmýþ,
Beni yalanlarýmýn içinde yapa yalnýz býraktýðýnda anladým.
Anladým gece gözlüm, çok iyi anladým.
Sen olmadan dünyaya mecbur olduðumu anladým.

Ama sen bil ki sevgili,
Dünya, senin olmadýðýn dünya,
Ben, senin olmadýðýn ben,
Sense benim olmadýðým sensen eðer,
Ne ben dünyaya nede dünya bana.
Bu gökyüzü, bu toprak dar gelir bu cana.
Kanayan yüreðim nehir olmuþ cihana,
Aþk þehit vermiþ, içsinler kana kana.

Seçkin SEYMEN
Sosyal Medyada Paylaşın: