Yaðmur çiseliyordu gözyaþlarýmla birlikte, Hiç kimse ardýndan aðladýðýmý fark edemedi, Bir hançer saplandý sanki o an yüreðime, Lal olmuþ dilim ardýndan gitme kal diyemedi.
Desem bile belki faydasý olmazdý gidiþine, Üzüldüðüm ise gözlerimle gidiþini görmekti, Nasýl alýþacaðým bilemiyorum sensizliðe, Nasýr tutmuþ kalbin kýymetimizi bilemedi.
Kötü bir þey yaþamaný dilemem, olsan bensiz de, Ýnan ki bu deli yüreðim seni çok sevmiþti, Sevdamýzla çelik, çomak oynadýk bilinçsizce, Sen veya ben deðil aþkýmýzý yok eden kaderdi.
Zafer Özcan-(02.01.2014)
Sosyal Medyada Paylaşın:
BELALIM532 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.