Düşlerimde Ki Sevgili

Bir kaç ötede ki sokak da kol geziyordu yalnýzlýk,
Yakasýna iliþtirdiði karanfil pek afilliydi
Aþkýn son halini yaþýyordu ellerimiz,
Bir özlemin tutsaklýðýndan kurtulmuþtu bedenim,
Tam onu düþlerken gökyüzünde bir ýþýk beliyordu,
Gelen sevgilimdi..
Düþlerde gizlediðim aþkýn kendisiydi..
Ne olduðunu anlamaya çalýþýyordu gözlerim.
Bir buseydi beni kendime getiren,
Bir rüyadan uyanýþýmdý belkide.
Sevdiðim adam;
Sen uzak yollarýn bitmeyen gecelerinden düþtün mehtaba.
Ay eþlik ederken umutsuzluðuma,sen geldin.
Ellerim üþürken son kibriti de çakýyordu ayrýlýk.
Bir alev sonrasýnda gecelerin aydýnlýðýna.
Sevgilim..
Seni arýyor yine bitmek bilmeyen umutlarýmýn ertesi sabahý.
Yine bir akþamüstü yolun düþsün yüreðime.
Yine bir kýþ günün aþk tanelerinden düþ saçlarýma..
Belki bir gün,belki bir gün bende sarýlýrým sana.

Elif YýLmaz

Sosyal Medyada Paylaşın: