Aşkın Durağı
Üþüyor gibiyim,
Yaðmurun yaðmasýna aldýrmamam kadar delilik bu,
Evet toprak kokusunu andýrýyor ,
Teninden savrulup rüzgarýn bana geliþi.
Biliyor musun?
Her sabah baþka bir benliðin misafiri ruhum.
Onca rezilliðin þahidi gözlerim..
Ellerin kavuþur mu ellerime,bilemem ama
Rüyalarým hep kandýrýp beni yanýnda alýyor soluðu.
Nedir bu içimde ki senliðin kavgasý?
Nedir bitmek bilmeyen korkaklýðýmýn sende cesaret bulmasý,
Bilinmezlikler sarmýþ olmalý yüreðini,
Kimsesizlikler almýþ bende ki yerini,
Artçý depremlere mi gebe yoksa sevmek,
Oysa enkazdan da yeni çýkmýþtý kalbim ,
Hatýralarýn yer edinmediði bir sayfa,
Düþlerin son bulduðu yeni bir veda,
Bilmiyorum..
Hangi kapý sana çýkar bilmiyorum..
Bir cesetten geriye kalan sýr perdesi düþüncelerim,
Kayalýklara vuran hýrçýn dalgalarýn esiri avuntularým..
Ve;
Ýçimde ki tüm ayrýlýklarý alabora eden sesin.
Ki;þimdilerde bir kütüphane sessizliði yüreðim..
Uðraksýz ve yalnýz.
ELif YýLmaz
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.