SANAL KADINLAR

bir ihanet fýrtýnasý basýyor gözlerimi
cam duvarlarýný yýkýyorum gecenin
gençlik mevsimlerimden kalma
yirmidört ayar bir kahkaha atýyorum sonra
en kabadayýsýndan
naralar dilimde dolaþýyorum sokaklarýný
bu bedbaht þehrin
üstüne yürüyorum bütün kahbeliklerin

el sallýyor fahiþenin biri uzaktan
teselli edecek bir enayi arýyor kendine
oysa bilmiyor
düþmez bu saatten sonra hiç kimse
hatta kozasýndan yeni ayrýlmýþ
bir týrtýl bile

ne kaldý ki
en kanlý hikayeleriyle denizleri kavurmuþ
karayip korsanlarýnýn
devasa kalyonlarýnda bile
forsa kalmayan yürek
esir düþecek

lakin
delik deþik ediyor gözleri
dudaklarýnýn arasýnda mahsur kalmýþ
sözlerinden daha aðýr geliyor
bitmeyen bir senfoni
taþýrken yüzlerinde milenyumun kibrini
sanal kadýnlar bunlar
biriktiriyorlar yüreklerinde
asýrlarýn kirini

çýkamýyorum bu gece sokaklarýndan
ne yapsam nafile
karanlýklar içinde boðulmuþ þehir
þüpheler ýrmaðýnda tutsak düþmüþüm
acýyor halime nur yüzlü emir
geri veriyor sonra uykularýmý

gerçekler deðirmenine dönüyorum sil baþtan
öðütüyorum ellerimle bir bir umutlarýmý
bir ömür boyunca biriktirdiðim
düþlerimle ölüyorum bende birlikte
ölüyor içimde içli bir þair
bilmem ki þimdi bu kaçýncý gece

Sosyal Medyada Paylaşın: