Babasýzlýðým’a
a n n e sen ne zaman
kanatlarýmý kanatmaya baþlasan
ben bir kez daha ölüyorum
boþ beþikte mezarýn sýrtýnda
yýllarý deviren b a b a m l a
y a ð m u r yaðma gözlerimin diline
yaðsan biliyorum
ellerimi tutamam bu zemheri ayazda
çekilir mi parmaklarýmýn kangren hali
a n n e
ne vakit zamanlar seni gösterse
sarmalanmayan yüreðim üþüyor
yaþayan tabutumda yalnýzým
týpký b a b a m gibi
geceler azrail
n a b z ý m d a n yüreðim kan içiyor
karanlýðýn ucube yýrtýðýndan
kuklalar ele geçirmiþ arþýn bulutlarýný
ben b a b a m a özlem duyarken
saliseler d e d e korkutu oynuyor
ve hangi el ellerimden tutsa
k o r k u y o r u m
bir korku ki
kalbim ölü rolünü oynamaya
ç ý k ý y o r
ülkelerin kayýp ütopyalarýna
aklým uçuyor doðduðum o el ülkesine
k e j e m büyümüyor ki büyümek
sýratýn çizgisinde yürümek gibi
martýn her yirmibeþi ölüm senfonisi
tutuþan tenim prangalarý kusuyor
gök aðlýyor mu kayýp çocukluðuma
zaman a h d i n i dolduramayan
sesimi tarumar etmekle meþgul
s ü v a r i l e r geçiyor
týrnaklarýmýn topraðýndan
ey aklým
bozgununu sal bilmediðin kuþlar ülkesine
belki o ülkede sular krallýðýnýn büyülerinden
d
o
ð
a
r
s
ý
n
bir zerre dua avuçlarýnla
doðum nüfusum
göbeðimden kesilen kurban
arþýn t a v a f ý n d a
kirpiklerim son vedasýný oynuyor
siyah perdeden sahne kusar
her yer b a b a rolünde
a n k a gözlerimden kanýyor
b a b a m a esir gömülmelerimde
büyümeyen s ü b y a n kalbimde
çocukluðum intihar ediyor göðün
tezgahýnda
b
a
b
a
özgürlük bir kuþun kanadýnda
hâlâ saklýmý
s
a
k
l
ý
m
ý
yýlölümküsrüyok
limansýzkent
sarývurgun
lösev
Bellam
Bin kez sevgimle ruhuna.
Var ol her dem var ol...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.