ki onlar yumruðunu her sýkýþýnda barýþýn türküsüyle beyninin caddelerinden insanlýða güneþi baðýþlardý sürgünsüz yaþamýn
mavi kaybolduðunda kör kuyularýn uzayan saçlarýnda sahipsiz ülkenin kendini yiyen evlatlarý çýkardýklarýnda aðýzlarýndan yýlanlarý aydýnlýðý zehirlediler dönülmez akþamýn sabahýnda
þimdi puslu gecelere çakýlý umut sararmýþ yüzüyle çöl yalnýzlýðý ekerken incinen vicdanlara kan revan gömleðini giyer yetim sabaha
vakti geldi diþlerini çektiðin metal günler intihar zamaný taktýðýnda piþmanlýk gözlüðünü elbet bir gün kendini yakar
unutma sevdasýyla güneþin uzayan kollarýnda her an fýrat dicleye bakar...
12.1.2014 Mönchengladbach...
Sosyal Medyada Paylaşın:
sinan toraman Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.